تجزیه‌پذیری و تجزیه‌ناپذیری دعوای مدنی با مطالعۀ تطبیقی در حقوق فرانسه

دعوای قابل تجزیه و غیرقابل تجزیه یکی از مفاهیم حقوقی است که از حیث قانون‌گذاری، رویۀ قضایی و دکترین همواره در پرده‌ای از ابهام باقی مانده است. عناصری چون تعدد ذی‌نفع‌ها یا اصحاب دعوا در بعضی موارد دادگاه‌ها را با مشکلات رسیدگی و اجرایی متعددی مواجه می‌کند. این مشکلات ضرورت شناخت این دعاوی را اجتناب‌ناپذیر می‌نماید. یکی از مهم‌ترین پیامد‌های منفی عدم تشخیص صحیح این دو نوع دعوا از یکدیگر، صدور احکام معارض است. در حال حاضر رویۀ قضایی از الگوی خاصی برای تمییز این دو دعوا پیروی نمی‌کند و به همین دلیل در تشخیص مصادیق هریک از آن‌ها اختلاف نظر‌های زیادی وجود دارد. این پژوهش قصد دارد با استمداد از حقوق تطبیقی، ضمن معرفی عناصری برای تمییز این دو دعوا، راه‌حل مناسبی برای پیشگیری از صدور آرای معارض و تضییع حقوق اشخاص ارائه دهد.